11 oktober. De vele gezichten van Bobbi-Lee tijdens 1 avond maai. En dit zijn alleen de uitdrukkingen tijdens en na het toetje.

Kijk eens wat ik met de lepel kan?

Hij kan zelfs horizontaal gehouden worden.

En ook rechtop. Alles kan ik er mee doen.

Ik kan er mee naar links kijken.

Leuk he. Wat een plezier met een lepel.

En nu anders om? Kijken of dat lukt.

En nog een keer de lepel in de mond.

Nu dan met de onderlip extra naar boven.

Kijk zonder handjes. Knap he.

Wat zie ik daar liggen. ETEN.

Ja, kan iemand mij nu wat aandacht geven?

Krijg ik geen eten, dan maar mijn vingers in mijn mond.

Ook mijn boventanden nu goed zichtbaar.

Ja en dan komt de vermoeidheid te voorschijn. Het is ook al laat.

Wie is toch dat meisje met 1 oog??

Ik kan ook een beetje huilen.

Maar het is ook zo weer over en dan is er niets aan de hand.

Maar ik kan ook weer zo gaan huilen en dan erger.

Hierna ook weer gelijk over en vragend naar aandacht.

De slap af. Ik mocht wat melk drinken. Maar dat ging fout.

Dan maar met de theedoek eronder.

Ik wil niet naar links draaien met mijn hoofd, maar het wel zien.

Hopelijk heeft iedereen weer genoten. Kusjes van mij.